spannend...

Mijn grote reis naar Nepal komt stukje bij beetje dichterbij en oh wat vind ik het spannend. Zo heb ik al mijn eerste nachtmerrie gehad over het pakken van mijn koffer en was ik te laat op het vliegveld. Gelukkig was dit maar een droom.

Een paar weken geleden zijn we ook naar Ilse geweest, zij woont al een hele tijd in Nepal maar is door de aardbeving samen met haar kinderen nu weer een poosje in Nederland. Ilse heeft ons een beetje op de hoogte gebracht over wat ons te wachten staat in Nepal en dit heeft mij erg gerustgesteld.  Ik spreek hier over ons want ik ga deze reis niet in mijn eentje maken maar samen met Kim, Angelique, Annick en Lotte. Dat ik met dit groepje ga, neemt ook al wat spanningen weg, omdat ik weet dat we er voor elkaar zijn. 

Ilse vertelden ons dat we bij haar man, Shiva, in huis komen te wonen. Shiva is na de aardbeving wel in Nepal gebleven.  We wonen daar niet alleen met Shiva maar met nog een heleboel familieleden en in het totaal zitten we met 12 man in een huis.  Dat wordt vast heel erg gezellig!

Maar wat ga ik nou eigenlijk in Nepal doen? Ik ga in Nepal stage lopen op de Aruni school. Wat er hier van ons verwacht wordt is niet echt duidelijk, ze zijn namelijk al zo blij dat we komen dat het ze niet zoveel meer uitmaakt wat we daar nou doen. Wij hebben nu een beetje in gedachten om ze kennis te laten maken met een interactieve manier van onderwijs. Maar wie weet gaan we toch iets heel anders doen wanneer we daar zijn. De tijd zal het leren. Nu ik het over tijd heb, dat is iets wat ze in Nepal niet kennen zoals wij dat kennen. Wij spreken iets af op een bepaald tijdstip maar daar komt het allemaal niet zo spits.  Ik denk dat dit erg wennen zal zijn, maar uiteindelijk wel heel erg fijn. 

ik houd jullie op de hoogte!

Liefs,

Melanie